NLP

• NLP nie jest modelem naprawy… jest modelem akwizycji… modelem generatywnym. Ludzie nie są „zepsuci” i nie potrzebują „naprawy”. Istoty ludzkie funkcjonują doskonale, a wszystko, co robią, stanowi osiągnięcie. Metodologia i technologia NLP nie skupia się na tym, co jest nie tak, ani na diagnozowaniu ludzi; raczej chodzi o to, jak dotrzeć tam, gdzie chcemy.
• Ludzie mają wszystkie zasoby, które są potrzebne do dokonania każdej zmiany.
• Każde zachowanie było/jest adaptacyjne, biorąc pod uwagę okoliczności, w których zostało nauczone. Ludzie podejmują najlepsze możliwe decyzje, biorąc pod uwagę ich zdolności reprezentacyjne i zasoby dostępne w danym momencie.
• Każde zewnętrzne zachowanie jest wynikiem procesów neurologicznych. Oznacza to, że każde zewnętrzne zachowanie jest w pewnym sensie transformacją wewnętrznych procesów neuronowych. Zachowanie wewnętrzne jest uważane za aktywność w ramach dowolnego systemu reprezentacyjnego lub zmysłowego… to znaczy, odnosi się do aktywności zmysłów (Wzrokowy, Słuchowy, Kinestetyczny {zarówno dotykowy, jak i wewnętrzny}, Węchowy, Smakowy). Zmysły uważa się za „budulce” doświadczenia.
• Mapa to nie terytorium. Ludzie tworzą mapy lub modele świata, aby zrozumieć swoje doświadczenia, utrzymać spójność i kierować swoim zachowaniem. Nie działamy bezpośrednio na świecie, lecz poprzez nasze zmysłowe reprezentacje świata.
• Pozytywna samoocena jednostki pozostaje niezmienna. Odróżnia się Ja, Intencję i Zachowanie, które jednostka podejmuje. Dlatego ocenia się intencję i zachowanie pod kątem ich użyteczności i skuteczności w danym kontekście.
• W interakcjach między ludźmi, osoba z większą elastycznością i zmiennością w schematach myślenia i zachowania może wpływać, i zwykle wpływa, na kierunek wyniku tej interakcji. W cybernetyce nazywa się to Prawem Wymaganej Różnorodności.
• Nie ma błędów w komunikacji, raczej błędy to informacje zwrotne, bez których elastyczność i zmienność nie byłyby możliwe. Błędy są integralną częścią procesu dostosowywania… niezbędnym elementem procesu uczenia się. Błędy są postrzegane jako okazje do nauki. Każde doświadczenie jest traktowane jako bezprecedensowa okazja do nauki.

Modelowanie w NLP to proces obserwacji i replikacji zachowań, schematów myślowych i strategii wysoce efektywnych osób, aby zrozumieć, jak osiągają sukces.

Obejmuje to identyfikację konkretnych technik mentalnych i fizycznych, z których korzystają te osoby, takich jak ich percepcje zmysłowe, dialog wewnętrzny i język ciała. Poprzez rozłożenie tych elementów na szczegółowe kroki, praktycy NLP tworzą modele, które mogą być nauczane i stosowane przez innych.

Celem modelowania w NLP jest pomoc jednostkom w przyjęciu skutecznych zachowań i sposobów myślenia ekspertów, tym samym poprawiając ich własne wyniki i osiągając pożądane cele w różnych dziedzinach życia, takich jak komunikacja, rozwiązywanie problemów i rozwój osobisty.

Podejście to podkreśla, że doskonałość można zrekonstruować i nauczyć się jej, co czyni ją dostępną dla każdego, kto chce zastosować zasady odkryte dzięki modelowaniu.

NLP opiera się na konstruktywizmie i systemowym myśleniu, które zakładają, że nasze rozumienie rzeczywistości jest budowane poprzez subiektywne doświadczenia i interakcje.

NLP opiera się na założeniu, że ludzie postrzegają i przetwarzają świat za pomocą swoich modalności zmysłowych (wzrokowej, słuchowej, kinestetycznej itp.), a te postrzegania tworzą wewnętrzne reprezentacje, które kształtują ich przekonania, zachowania i doświadczenia.

Poprzez modelowanie skutecznych zachowań i schematów myślenia ekspertów, NLP stara się zidentyfikować i odtworzyć skuteczne strategie rozwoju osobistego i zawodowego.

To podejście jest zasadniczo pragmatyczne, koncentruje się na praktycznych rezultatach i na adaptacyjności technik w celu poprawy umiejętności komunikacyjnych i rozwiązywania problemów. Stanowisko epistemologiczne NLP kładzie nacisk na uczenie się poprzez doświadczenie oraz iteracyjne doskonalenie modeli na podstawie zaobserwowanej skuteczności i informacji zwrotnej.

NLP opiera się na następujących ramach epistemologicznych, które miały ogromny wpływ na jej metody i zastosowania:

David Hume (Empiryzm): Według Hume’a nasze doświadczenia zmysłowe i subiektywne są podstawą naszej wiedzy. Podkreśla on znaczenie łączenia naszych osobistych obserwacji ze światem zewnętrznym, aby odkrywać i potwierdzać prawa rzeczywistości.

Alfred Korzybski (Semantyka Ogólna): Korzybski sugeruje, że język, jako drugorzędna reprezentacja rzeczywistości, w sposób cykliczny wpływa na nasze doświadczenie jej.

Hans Vaihinger (Idealizm): Dla Vaihingera świat jest z natury irracjonalny i niepoznawalny. Nasze reprezentacje rzeczywistości, które nazywa „fikcjami”, strukturyzują nasze działania.

Gregory Bateson (Konstruktywizm): Bateson twierdzi, że ważność naszej wiedzy jest uwarunkowana procesami percepcyjnymi i mentalnymi, które pozwalają nam ją strukturyzować, a komunikacja jest ogólnym systemem informacji rządzonym przez zasady możliwe do rozszyfrowania.

William James (Pragmatyzm): James twierdzi, że skuteczność nauki i działania mierzy się ich praktycznymi rezultatami.